Yaşlılık her yönden kayba uğramak değildir. Bedensel kayıplar bile en aza indirilebilir. Ama psişik ve sosyal kayıplar kesinlikle önlenebilirler. Sadece buna inanmak ve önlemler almak gerekir.
Gerontolojinin açtığı kapıdan girmek için vakit geç sayılmaz. Bugünkü yaşlıların yaşam koşullarının iyileştirilmesi için çalışırken, geleceğin yaşlılarını da ihmal etmemek şartıyla, mutsuz yaşlıları azaltabilir, başarılı yaşlanma süreçlerinden geçerek yaşlananları çoğaltabiliriz.
Böylece yaşlılara gerçekten saygı duyan bir kültürden geldiğimizi kanıtlayabiliriz. Yaşlanma olgusunun bize sunduğu bu şansı kullanamazsak, geleceğin yaşlısı, bugünkü yaşlıyı aratır hale de gelebilir. Her şey gibi bu bir ihtimaldir. Ama denenip görülmemesi gereken bir ihtimal!
